آخرین پناهجو

بعد از ابر

تمام جهان در من است

من آزی هستم

ابرها تو را گریه میکنند

نخل ها، با سینی خرما در دست

همین سه حرف عجیب

پاییز همیشه به من می آید

سراب جوانی

لاک پشت حیران

یک پایم در تهران است، یکی در گذشته

از کوچ خنده ها تا مرگ

ماه از ما بهتران

برای سیلوانا

همه مادران به بهشت نمیروند