تو

سرای خالی

در کوزه

ابراهیمی که «ه» ندارد

منی با پیراهنی در آغوشت

بارانی خیس مرا بردار بانو

من با صدای خودم حرف می زنم

حرف هایی با تو اما بی ثمر

از آن همه دیروز

ریشه دارم هنوز هم اینجا

دفتری برای نسیم

مضراب آخر

میم بی‌نقطه

من کم تحملم

شغل شریف