تاکنون درس‌نامه‌ها و کتاب‌های آموزشی زیادی در باب چگونه نوشتن و آموزش داستان نویسی منتشر شده، اما سیدمحمدحسین حسینی با نگرشی متفاوت سعی کرده ساده‌ترین شیوه را پیش پای مخاطب قراردهد و داستان‌نویسی را به دور از هرگونه تکلف و سختی آموزش دهد. نویسنده‌ی این کتاب منتقد ادبی است و به داستان نویسی تسلط دارد و تحصیلات دانشگاهی زبان و ادبیات فارسی دارد.
مواد لازمش به مقدار کافی در 150صحه و توسط نشر ایجاز روانه بازار شده و شما میتوانید آن را از سایت نبض هنر به صورت اینترنتی تهیه کنید

لینک خرید کتاب مواد لازمش به مقدار کافی

مقدمه این کتاب به قلم خانم دکتر سعیده اسداللهی نگارش شده که باهم آن را مرور میکنیم:
 قوت بازویی باید تا تیر ادب را هرچه دورتر بیفکنیم؛ شاید به قدر وجبی بر وسعت معرفت بیفزاییم.
مگر نه آنکه هنر آینه باشد برای تجلی وجود آدمیزادی و زبان هنر که اقناعی است و در هیچ حالی اثباتی نخواهد بود؟ چه مأمنی برای این موجود عجیب‌الخلقه جز هنر و ادبیات که اشباع و بی‌نیازی در زبان هنر است؟ چون نیازی به اثباتش نیست، ولو به اندک واژه‌هایی. نوشتن نیز فرایندی است ارتباطی. گویی از درون می‌آید و به درون راه می‌یابد. حال آنکه ریختن فوجی از افکار روی کاغذ که گاه از خاطر مغموم می‌آید و گاه از شور و شعفی گذرا، با داستان متفاوت است؛ چرا که داستان همچون هر سازۀ دیگری مصالحی می‌خواهد به قدر کفایت؛ چون شعر که حضرتش باید علم عروض بداند و معرفت.
ادبیات فارسی کم ندارد چون شاهنامه و حضرت فردوسی که می‌توان مستغرق بحر عمیقشان بود و به قدر کفایت داستان‌سرایی آموخت، اما به‌راستی انسان امروز از نوشتن و ادبیات چه می‌داند و چه می‌خواهد؟
سید محمدحسین حسینی دانش‌آموختۀ زبان و ادبیات فارسی است و نقد می‌داند. روزنامه‌نگاری کرده و چند سالی داستان‌نویسی را به‌صورت مبتدی و پیشرفته، به آنان که استعدادی در خود دیده‌اند، آموزش داده است. کتاب پیش‌رو را چندین بار خوانده‌ام. نکتۀ قابل‌توجهی که این اثر را از دیگر کتاب‌های «آموزش داستان‌نویسی» موجود در بازار متمایز می‌کند، داشتن نثر روان و شیوۀ آموزش قابل‌فهم برای همۀ سنین و اقشار مختلف جامعه است؛ همۀ آنان که سودای نوشتن دارند و استعدادی برای خلق داستان.
حسینی با هوشمندی کامل، نخست از ادبیات می‌گوید و پاسخگوی چرایی‌هاست. وی در گام بعدی، ساختار در انواع داستان را شرح می‌دهد. به سراغ پیکرۀ اصلی و عناصر داستان می‌رود و با زبانی شیوا، مخاطب را با چارچوب نوشتن آشنا می‌کند. حال، مخاطبی که با دست پر از اصول اولیۀ داستان‌نویسی عبور می‌کند، باید سویه‌های دیگری را درنظر داشته باشد. آنچه سید محمدحسین حسینی در بخش پنجم این کتاب با عنوان «چاشنی فلسفه و جامعه‌شناسی» از آن یاد می‌کند، البته نکات قابل‌توجهی است که یک نویسندۀ آگاه برای خلاقیت در خلق اثری ماندگار باید مدنظر داشته باشد.
 همچنان که از عنوان جذاب این کتاب پیداست، مؤلف تمام تلاش خود را بر آن داشته تا از زیاده‌گویی و البته پیچیدگی آموزش برای مخاطب مشتاق به نوشتن، دوری کند. آنچه لازم است به مقدار کافی.
و در آخر سخنی را از استیون کینگ نویسندۀ آمریکایی اضافه کنم که: «اگر می‌خواهی نویسنده شوی، باید دو کار را بیشتر از همه انجام دهی: زیاد بخوانی و زیاد بنویسی. اگر زمان برای خواندن نداشته باشی، زمان یا ابزاری برای نوشتن نخواهی داشت.»
راهتان سبز جناب آقای سید محمدحسین حسینی.
دکتر سعیده اسداللهی