ساحل امید

بگذار تا بگویم

مادرم پاییز

می خواستم شاعر شوم اما غذایم سوخت

تنهاتر از من

خواب زدگی

و عصر نیمه ی اردیبهشت یک زن بود

پلاتو

شیب تند

جهان به قدر همین قدم ها

چند سال بعد

چادر بندری که میپوشم

تا ماه پرکشیدم

۳۳ سالگی

آخرین ستاره