در من کسی شعر میخواند

سایه ها چیزی جز مرگ نبودند

سرب و سرمه

حاشیه

یک آن

کلاغ هم شکوفه میدهد

فرسام خیال

فصل گمشده

بی من، این جا

نگاه پنجره ها

تو که این ها را نمیدانی

رویای تجلی

آفتاب زرد

تاریخ عشق و عصیان

چند تا اشک محترم دارم