جواد محقق از نویسندگان معاصر و تاثیرگذار نسل اول انقلاب است.
او در تاریخ 5 مرداد1333 در شهر همدان متولد شد و پس از گذران دوران تحصیل، برای تکمیل تحصیلات خود به پاکستان و سپس به ترکیه رفت. 
او در نهایت در سال 1369 به ایران بازگشت و به واسطه تجربیات خود در تدریس و فعالیت های فرهنگی و مطبوعاتی، به عنوان سردبیر ماهنامه «رشد معلم» انتخاب شد و بیش از 110 شماره آن را منتشر کرد.
او در نوشتن داستان و سرودن اشعار، شاید فعالیت کمتری داشته؛ اما در حیطه حمایت از ادبیات پایداری و انقلاب، ید طولایی داشته و از تاثیرگذارترین افراد در این زمینه است. او در زمره شاعرانی است که تعهد او در آموختن، یکی از ویژگی های اصلی کار اوست. او بالاخص در شعر نوجوانان تلاش بسیاری داشته تا ضمن انتقال نکاتی دینی و آیینی، تعلیم و تعلم را به بهترین شیوه ی ممکن به ثمر برساند.
همچنین او در سرودن شعر، وفادار به اشعار نیمایی است. او به خوبی این سبک را می‌شناسد و ضمن احترام به ادبیات کلاسیک و زبان فارسی، در سرایش اشعار نیمایی بسیار حرفه ای و موفق عمل می‌کند.

از جمله آثار ادبی این شخصیت ارزشمند می‌توان به آثار زیر اشاره کرد:
«قصه مرد بزرگ پاپتی» (1356)
«مردی چو آفتاب» (1357)
«با آخرین رسول» (1360)
«تاوان عشق» (1371)
«مثل من به انتظار» (1374)
«قدر استاد» (1376)
«علم و ایمان در گفت‌وگو با دانشمندان» (1377)
«یاد ماندگار» (1378)
«معلمان خوب من» (1379)
«گزیدۀ شعرها» (1379)
«آن بهار مهربان» (1380)
«علی امیر غدیر» (1380)
«امین قافلۀ وحی» (1381)
و...

امروز 5 مرداد، زادروز این هنرمند و نویسنده ارزشمند و تاثیرگذار است. این زادروز را به جامعه فرهنگی ایران تبریک گفته و امید داریم معلمان و نویسندگانی همچون او در جامعه ایرانی به‌واسطه یادگیری از او پرورش یابند.