«غروب مردمک‌ها» اولین مجموعه شعر از شاعر جوان بهمن میلان است. شاعری که شاید تا کنون نامی از او نشنیده باشید اما به محض خواندن اشعارش، قلم و تفکر او را تحسین خواهید کرد.این کتاب شامل 31 قطعه شعر سپید در 64 صفحه است که در سال 97 توسط نشر ایهام چاپ و منتشر شد. شعرها که برخی کوتاه و برخی بلندند، مضامین گوناگونی دارند، شاعر از لحظات تلخ از دست دادن عزیزان می‌گوید، از اضطراب وجودی انسانی که با سوال «من کیستم؟» درگیر است و از حال انسانی که گرفتار تنهایی و خیال است و... شعرهای این کتاب مخاطب را غمگین می‌کند، معترض می‌کند و در عین حال به درک تازه‌ای از رنج انسان معاصر می‌رساند.
شاعر تشبیه‌های ناب و زیبایی به کار می‌برد. نگاهی تازه به مسائل تکراری مانند تولد دارد و مخاطب را نیز به تفکر در پدیده‌های طبیعی از زاویه‌ای نو وادار می‌کند. هر شعر در هر سطر تلنگری به ذهن مخاطب می‌زند تا او را به تفکر وا دارد.
این کتاب به عنوان اولین تجربه‌ی شاعری جوان، کتابی موفق، ارزشمند و پرمحتواست که مخاطب را به جهانی هیجان انگیز و غافلگیر کننده می‌برد. چند شعر از این مجموعه را باهم می‌خوانیم:

من جسم سنگین درختی‌ام
که وسط بلوار ریشه دوانده است
حالا هرچقدر
برای تاکسی‌های
هر دوسمت خیابان
شاخه تکان دهم
کسی مرا به جنگل نمی‌رساند.
....
کبریتی که سرش تنش را به باد داد
فقط یک سوال داشت
تاریکی چه رنگی است؟

من از جوجه‌ی به دنیا نیامده می‌گویم
که نوک می‌زند به مرزهای آهکی
از جنینی می‌گویم
که لگد می‌زند به مرزهای مادرش
و می‌داند دنیا جای بزرگتری‌ست.