به مناسبت زادروز نیما یوشیج، شاعری سنت‌شکن و سنت‌گذار، شعری از او را باهم می‌خوانیم:

خانه‌ام ابریست
یکسره روی زمین ابری‌ست با آن.
از فراز گردنه، خرد و خراب و مست
باد می‌پیچد.

یکسره دنیا خراب از اوست
و حواس من!
آی نی‌زن که تو را آوای نی برده‌ست دور از ره، کجایی؟

خانه‌ام ابری‌ست اما
ابر بارانش گرفته‌ست:
در خیال روزهای روشنم کز دست رفتندم،
من به روی آفتابم
می‌برم درساحت دریا نظاره.
و همه دنیا خراب و خرد از باد است،
و به ره، نی‌زن که دایم می‌نوازد نی، در این دنیای ابراندود
راه خود را دارد اندر پیش.