به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از نیویورکر، تیم پارکس رمان‌نویس و منتقد بریتانیایی در سال 1997 یکی از نامزدهای نهایی جایزه بوکر بود. بیشتر فعالیت‌های پارکس نوشتن داستان‌های کوتاه برای مجلات ادبی و روزنامه‌هاست که به گفته خودش اوایل کارش با قلم معمولی بوده و این اواخر با کامپیوتر و ابزارهای مدرن صورت می‌گیرد. وی در یادداشتی درباره اینکه آیا نوشتن با قلم مشابه نوشتن با ماشین تحریر یا کامپیوتر است، تجربه‌های شخصی‌اش در این مورد را با مخاطبان در میان گذاشته است.

پارکس به اولین داستانش در کتابخانه دانشگاه بوستون در سال 1978 اشاره می‌کند که چگونه روی کاغذهای یادداشت کتابخانه تجربه خوبی با نوشتن یک خودکار معمولی ارزان قیمت داشته است. حالا او بعد از نوشتن یک دو جین داستان و رمان و همچنین کتاب‌ها و مقالات مستند از ابزارهای مدرن برای نوشتن هیجان زده است و می‌گوید این روزها وقتی جمله‌ای در نرم افزارهای کامپیوتری می‌نویسی اشتباهات املایی و حتی انشایی را برایتان می‌گیرد و شما تنها کافی است که روی متن و محتوای نوشته‌تان تمرکز کنید.

در اوایل دهه هفتاد و هشتاد از این ماشین‌های برقی تایپ آمده بود و هزینه‌ها را کلی کم کرده بود ولی بازهم صدها دلار باید پرداخت می‌کردی تا یک داستان را چاپ کنی و برای ناشر بفرستی. حالا اوضاع خیلی بهتر شده و اصلاً نویسنده‌ها به هزینه‌های کاغذ و چاپ و این چیزها فکر نمی‌کنند. نویسنده‌ها با کیبوردهای مدرن امروزی داستان‌های خود را تایپ می‌کنند بدون اینکه نگران جمع شدن نوار حافظه دستگاه‌های قدیمی و از بین رفتن داستان‌هایشان باشند.

داستان نویسی روی کاغذ شاید کمی جذاب‌تر باشد ولی در ویرایش جملات و کلمات با محدودیت روبرو هستیم و به نظر می‌رسد در این مقوله تجربه تایپ مستقیم داستان در کامپیوتر و ابزارهای مشابه بهتر باشد. نویسنده در ویرایش کلمات نوشته شده با خودکار یا هر وسیله دیگر کمی با مشکل روبرو است وگرنه اینکه باید کلی کاغذ مچاله شده در سطل آشغال کنار میزش را تحمل کند. با وجود همه این مشکلات باید بگویم که هنوز بسیاری از نویسنده‌ها مثل خودم من کاغذ و قلم را به ماشین‌های مدرن تایپ ترجیح می‌دهند و من خوشحال هستم که در موقع نوشتن اولین داستانم کامپیوتر و ابزارهای امروزی وجود نداشت. باید بگویم نوشتن با قلم روی کاغذ آنقدر احساس دارد که شما سیاه کردن صدها صفحه و منظره کاغذهای مچاله شده در اطرافتان را به صفحه شیک مانیتور ترجیح می‌دهید.

این رمان نویس انگلیسی در ادامه یادداشت خود به موضوع رشد تکنولوژی و کمک آن به صنعت نشر و چاپ کتاب اشاره می‌کند که چگونه ارتباط نویسندگان با ناشران و مخاطبان را تسریع بخشیده است. به نوشته پارکس نویسنده در کسری از ثانیه می‌‌تواند نظر مخاطب و ناشر را درباره نوشته‌اش بداند و بتواند داستان بهتری بنویسد. اینترنت و ابزارهای ارتباطی مدرن، این روزها به کمک نویسنده‌ها آمده است ولی به نظر می‌رسد هیچ کمکی به بهتر شدن محتوای نوشته‌هایشان نمی‌کند و حداقل با تجربه من این روزها بسیاری از نویسنده‌ها با قلم و خودکار آثار فاخرتری تولید کرده‌اند.

پارکس می‌نویسد: به نظر می‌رسد تکنولوژی در همین محدوده کاربرد داشته باشد و آنطور که تجربه نشان می‌دهد نویسنده‌ها لذت بیشتری با کاغذ و قلم دارند. البته نباید از سرعت دسترسی به داستان‌های نوشته شده برای مجلات و روزنامه‌های آنلاین نیز غافل باشیم. اینجا داستان کوتاه را نمی‌شود با قلم و کاغذ نوشت چون بالاخره باید آن را تایپ کرد و برای مجله فرستاد ولی در نوشتن یک رمان من همیشه کاغذ را ترجیح داده‌ام.

در یک اتاق با شلوغی و دسترسی سریع به نوشته‌ها و نظرات دیگران همیشه جذابیت خاص خودش را داشته است. در این اتاق همه چیز سریع پیش می‌رود. نوشته‌هایتان باید کوتاه باشد و نظرات هم با وجود گوشی‌های هوشمند در جیب مخاطبان نیز کوتاه است. هیجان بالاتر از محتوا به نظر می‌رسد ولی در اتاق دیگر آرامش خاصی روی کاغذ وجود دارد. اینترنت بدون سیم را خاموش می‌کنید و هشت ساعت را در روشنایی محدود به نوشتن یک رمان واقعی سپری می‌کنید و لذت نوشته را تجربه می‌کنید. بعد هروقت دلتان خواست نوشته‌هایتان را تایپ کرده و برای ناشر می‌فرستید. مطمئن باشید این نوشته‌ها بهتر از آن چیزی خواهد شد که پشت مانیتور با آن همه سرعت و هیجان اتفاق می‌افتد.