متاسفانه استاد هوشنگ ظریف، اسطوره تارنوازی ایران و معلم بزرگ اخلاق و انسانیت، 17 اسفندماه دار فانی را وداع گفتند و در قلوب هنردوستان جاودانه شدند. ضمن تسلیت به تمام مردم ایران، چند خطی از زندگینامه ایشان می‌خوانیم:

هوشنگ ظریف متولد سال 1317 در تهران، از کودکی به یادگیری موسیقی پرداخت و از محضر هنرمندانی نظیر موسی معروفی، علی‌اکبر شهنازی، روح‌الله خالقی، جواد معروفی و حسین تهرانی بهره‌مند شد. او به عنوان نوازنده و تکنواز در گروه‌ها و ارکسترهای متعددی مانند: ارکستر موسیقی ملی، ارکستر صبا و… به اجرای موسیقی پرداخت.

او که علاوه بر نواختن ساز تار، با نواختن سه‌تار و تنبک نیز آشنایی کامل داشت، شاگردان توانمندی نیز پرورش داد. از جمله شاگردان وی می‌توان به هنرمندانی نظیر: حسین علی‌زاده، داریوش طلایی، ارشد طهماسبی، حمید متبسم، شهریار فریوسفی و مجید درخشانی، اشاره نمود. 

هوشنگ ظریف سال‌ها به عنوان تکنواز تار در ارکسترهای سازمان ملی حضور داشت و اجراهای متعددی با گروه پایور، به سرپرستی فرامرز پایور و با خوانندگان سرشناسی نظیر محمدرضا شجریان داشت و به همراه این گروه، کنسرت‌های متعددی در کشورهای اروپایی و آسیایی به اجرا گذاشت. 

او سال‌ها با هدف اشاعه موسیقی سنتی ایران به اجرای کنسرت‌های متعدد موسیقی ایرانی در کشورهای مختلف پرداخت، از جمله آمریکا، شوروی، کانادا، ژاپن، فرانسه، انگلیس، آلمان غربی، ایتالیا، مصر، تونس، مراکش، الجزایر، هندوستان، پاکستان، ترکیه و همهٔ کشورهای اروپای شرقی.

ایشان روز هفدهم اسفندماه 1398 در سن ۸۱ سالگی و به علت ایست قلبی وفات یافتند. علی ثابت‌نیا (رئیس انجمن موسیقی)، محمد الهیاری (رئیس دفتر موسیقی)، حمیدرضا نوربخش ( مدیرعامل خانه موسیقی)، حسین علیزاده، فاضل جمشیدی، شهرام صارمی، جهانشاه صارمی، علی بوستان، سیاوش برهانی، فروغ بهمن‌پور، نادر فولادی‌نسب، کیوان ساکت، محمد دلنوازی، مینا افتاده، مهدی متین‌رضا و برخی از شاگردان و نزدیکان زنده‌یاد ظریف در مراسم تشعیی پیکر ایشان حضور داشتند. 

حسین علیزاده در مراسم تشییع پیکر زنده‌یاد هوشنگ ظریف سخن می‌گفت، اظهار کرد که «هیچ‌وقت برای ظریف عزاداری نخواهیم کرد، زیرا هر زمان که اسمش را بر زبان می‌آوریم روح‌مان جلا پیدا می‌کند و شاد می‌شویم.»