«اسب من» اثری متفاوت و منحصربه‌فرد از «معین دهاز» است. شاعر جوانی که در سال 1370 متولد شد و نوشتن به طور جدی را در سال 1388 آغاز کرد. 
بیان او بیانی خاص است؛ او با به‌کارگیری احساسات و عواطف و تلفیق آن با بیانی عمیق، از امیدی از دست رفته و فقدانی ملموس سخن می‌گوید و این فقدان در اولین مجموعه شعر او با نام «اسب من» به‌خوبی احساس می‌شود. شاید انتخاب نام این مجموعه نیز به نوعی مرتبط با موضوع واحد اشعار او در این مجموعه باشد.
«اسب من» مجموعه‌ای مشتمل بر 106 صفحه است که به همت نشر «چشمه» نخستین بار در سال 1396 به چاپ رسیده است.  
ویژگی مشترک اشعار این مجموعه، توجه به «مرگ» است؛ شاعر در نگاهی متفاوت و متمایز از سایر آثار، به توصیفی زیبا و ملموس از مرگ پرداخته است؛ آنچه که ناگزیر است و کمتر کسی به آن توجه نشان می‌دهد. دهاز در این اشعار به شرح دنیایی پرداخته که رو به انتها دارد و از امیدی سخت می‌گوید که دیگر وجود ندارد و در این حس مخاطب را با خود همراه می‌سازد.
اگر علاقه‌مند به شعر نوی فارسی هستید، این اثر متفاوت را به شما پیشنهاد می‌کنیم؛ این کتاب دید عمیق و گسترده‌ای را نسبت به زندگی و مرگ به ارمغان خواهد آورد.

برای دسترسی آسان‌تر به این اثر می‌توانید به ویترین آنلاین نبض هنر مراجعه نمایید.

با هم شعری از این مجموعه را می‌خوانیم:

.

تنها نقطه روشنْ سنگم می‌زند

سطل می‌اندازد،

چیزی از من بیرون می‌کشد

دوست دارم همین حالا گریه کنم

برای همه‌چیز

برای همین حالا

اما

رنجْ رمقی برای ابراز ندارد

سرانجام ناشناسی را می‌بینم. دختری کوچک به سویم می‌آید. گفتم «... با من بازی می‌کنی؟» گفت «سردمه... خیلی... بابا».

پس حق داشت برف

که بی‌امان ببارد و

آینده را بپوشاند

می‌ترسم از اندوهش

می‌ترسم پیراهنم را بگیرد

و مرا به جهانِ روبه‌رویم وصل کند

هنوز بلد نیستم بنویسم: دخترم، نترس...

حالا که قصه‌ها شروع نشده‌اند

کجاست کلمه‌ای

تا برایت نامی انتخاب کنم؟

حالا که صداها نوشته نشده‌اند

چگونه حرف بزنیم؟

حالا که آخرین دریچه هم پُر شد

تاریک است

سرد است