سیدعلیرضا ذوالفقاری متولد ۲۳ مرداد ۱۳۶۱ در بیرجند، دکتری مهندسی مکانیک و استاد دانشگاه، اولین مجموعه غزل خود تحت عنوان «آخرین روزهای قرن» را به چاپ رساند. این کتاب شامل 26 غزل است که بین سالهای 1393 تا 1399 سروده‌شده و توسط نشر ایهام به چاپ رسیده است.

باهم دو شعر از این مجموعه را مرور میکنیم:

تا ته خط مسير کوتاهي­ست
گفت مردي: «بهار خواهد شد!»
هيچ کس واقعاً نمي داند، 
آخر خط چه کار خواهد شد

تا ته خط مسير دشواري­ست
تا ته ريل­ هاي اجباري، 
هيچ معلوم نيست چندين سنگ،
سهم چشم قطار خواهد شد

غم ما يک غم دو حرفي نيست
حرفهايي «نگفتني» دارد
غم ما با سکوت در دل شب،
«غمِ دنباله­ دار» خواهد شد

چونکه جاري­ تريم؛ غم داريم
چونکه بالاتريم؛ مي­ ترسيم
رودِ بالاي کوه، بي ترديد
عاقبت آبشار خواهد شد
■
هر که دنبال صلح مي­ گردد، 
جنگ او را نشانه خواهد رفت
شک ندارم محيط­بان يک روز
جاي آهو شکار خواهد شد!

...................................
به سلامت! برو! ولي بعدت، شعرِ غمگين رواج خواهد داشت
شهر ما بعدِ رفتنِ تو چقدر، شاعرِ هاج و واج خواهد داشت

وسط روزهاي بحراني، مي­ روي ساده و نمي­داني
هر کسي ديده يا نديده تو را حسرتي لاعلاج خواهد داشت

دورتر مي­روي و تصويرت، کش مي­ آيد درون مردمکم!
لنزِ اين دوربينِ کوچک هم، بعدِ تو اعوجاج خواهد داشت

رفتي از دسترس ولي اينجا دارد از دست مي­ رود مردي،
که به آن دست­هاي تردستت، تا ابد احتياج خواهد داشت

آخرين روزهاي قرن چقدر بي­ تو سخت و سياه مي­ گذرد!
گفته بودم: «نرو! که بعد از تو، شعرِ غمگين رواج خواهد داشت

خرید کتاب آخرین روزهای قرن