شب توچال

توچال؛ میراث طبیعی و فرهنگیِ بی‌بدیلِ تهران است.

دربند بخشی از خاطره‌ی جمعی تهرانی‌ها است و همچنین بیانگر این است که مردم این شهر، دست کم از حدود نود سال پیش، برای کوه‌پیمایی یا هواخوری، و نیز برای مراوده‌ی اجتماعی به دربند می‌رفته‌اند. حال اگر بگوییم این خیابانِ پای توچال، با درختان کهن‌سال و حال و هوای خاص خود بخشی از هویت شهر تهران، و از معدود جاهایی است که اهل این شهر می‌توانند دست مهمانان از شهرستان یا خارج آمده‌ی خود را بگیرند و با آنان شبی را در آنجا خوش بگذرانند، بی‌راه نگفته‌ایم.
رشته‌کوه توچال، برجسته‌ترین شاخصه‌ی طبیعی در سیمای شهر تهران، و مخزنی از خاطره‌های جمعی و ارزش‌های فرهنگی است.
کوهستان توچال، با وجود آن که به تهران متصل است، در دامنه‌ی جنوبی خود و در فاصله‌ی بسیار کم از خیابان‌های این ابَر شهر، روستایی را در بر گرفته است. اگر بافت تاریخی این روستا مرمت و باززنده‌سازی شود، می‌تواند به یک جاذبه‌ی بسیار ارزشمند بدل شود و همچنین آثار تاریخی دیگری مانند جاده‌ی مال‌روی ناصرالدین‌شاهی، بقایای کاخ شهرستانک، درخت اَوِرس (avers) چند هزارساله‌ی شهرستانک، بقعه‌های امام‌زادگان، کاخ‌ها و باغ‌های سعدآباد و نیاوران، باغ‌های سفارت‌های روسیه و انگلستان و ایتالیا و... در کوه‌پایه‌های جنوبی و شمالی توچال، هریک دارای ارزش‌های ویژه هستند.
در منطقه‌ی دربند و حوالی آن، آثار بسیار دیگری هم به چشم می‌خورد .محوطه‌ی بی‌مانند کاخ‌های سعدآباد که ضلع شرقی آن به خیابان دربند منتهی می‌شود؛ مرقدهای امامزاده صالح(ع)، امامزاده قاسم(ع) و امامزاده ابراهیم(ع) هر یک در فاصله‌ی کمی از این خیابان؛ چند ساختمان آجری جالب توجه در میدان دربند و نزدیک میدان سربند؛ گورستان ارزشمند ظهیرالدوله که آرامگاه جمع قابل توجهی از هنرمندان برجسته‌ی کشور است؛ در " شب توچال " الهام فخاری ، ارش حسینی میلانی ، عباس محمدی و نفیسه صمدی درباره وجوه گوناگون توچال سخنرانی خواهند کرد و فیلم مستندی هم به نمایش در می اید .