در ستایش دری مسخره با تابلوی نئونی مرگ

مؤلف: آیناز عینی

من قرار است تا ابد نگاهت کنم. خاکسترت را و شکوفه‌های کوچکت را. و تو را می‌سپارم به دریا. و دریا درست در همان جزیره‌ای که لبخندم به خواب رفته است تو را می‌کارد. و زندگانی من... دوباره سبز می‌شود.