این نوشته ها

مؤلف: زهرا (شیرین) نوری

اگرچه نیست امید رسیدن، اما من
دلم به آخرِ این قصه باز خوشبین است
صدام کن که پر از تلخی ام، نمی دانی
که از زبانِ تو نامم چقدر شیرین است