در ادبیات معاصر ایران، نام حسین منزوی با نوعی از غزل گره خورده که هم‌زمان ریشه در سنت و تنه در تجربه‌های شخصی دارد. شاعرِ «تا کجاها باید این پای پیاده رفته باشد؟» نه ‌فقط با زبانش، بلکه با زیست شاعرانه‌اش: بی‌قراری، عاشقی و تنهایی‌هایی در زندگی که کمتر از شعرهایش ثبت شده‌اند.

کتاب «گریختن در مه» نوشته‌ی محمد فتحی، تلاش هوشمندانه و دقیق یک پژوهشگر برای نزدیک‌شدن به این زندگی و زبان است. فتحی در این کتاب فقط به روایت زندگی منزوی اکتفا نمی‌کند؛ او شعر را از زیست شاعر جدا نمی‌بیند و با نگاهی همدلانه و پژوهش‌محور، ردِ پای رنج، شکست، و امید را در لابه‌لای واژه‌ها دنبال می‌کند.

آنچه این اثر را از زندگینامه‌های صرف یا نقدهای خشک ادبی جدا می‌کند، توازن میان روایت و تحلیل است. نویسنده نه ‌فقط مخاطب آشنا با حسین منزوی، بلکه نسل تازه‌ای از علاقه‌مندان به شعر را نیز در نظر داشته و کوشیده روایتی خلق کند که هم روشنگر باشد و هم شاعرانه.

«گریختن در مه» عنوانی‌ست که گویی خودِ سرنوشت حسین منزوی را در خود دارد: شاعری که در مهِ زمانه‌اش گم نمی‌شود، بلکه با زخم و زیبایی عبور می‌کند و رد می‌گذارد؛ ردی از کلمات، از شکست‌های انسانی، و از عشق‌هایی که تمام نمی‌شوند.

برای تهیه این اثر می‌توانید به ویترین آنلاین نبض هنر مراجعه کنید.

سفارش کتاب: گریختن در مه