«پیتر لامارک» فیلسوف اهل انگلستان است که شاخه اصلی تخصص او، فلسفه تحلیل و همچنین ادبیات است. آنچه او بیشتر در تحقیقات و آثار خود مورد بحث قرار داده، نقش احساسات انسان در آثار ادبی و چگونگی تاثیر او در ادبیات است.
لامارک در حیطه تخصصی خود آثار بسیاری را خلق کرده است. مجموع مطالعات و پژوهش‌های او در گرایش فلسفه تحلیلی هنر، دیدگاه نویی را در رابطه با «پارادوکس داستان» خلق کرده که با عنوان «نظریه اندیشه» نیز شناخته می‌شود.
«فلسفه ادبیات» یکی از آثار اوست که اهالی و صاحب‌نظران حوزه ادبی آن را کامل‌ترین و جامع‌ترین منبعِ حال حاضر در فلسفه ادبیات به شمار می‌آورند.
این کتاب نخستین بار در سال 2009 منتشر شد و پس از مدتی در ایران نیز به همت «میثم محمدامینی» ترجمه و توسط نشر نو وارد بازار کتاب شد و در اختیار پژوهشگران ادبی قرار گرفت.
لامارک خود عقیده دارد که این کتاب، صرفا منبعی مورد علاقه‌ی فیلسوفان و دوستداران فلسفه نیست؛ بلکه برای تمام کسانی که به ادبیات علاقه‌مندند و تمایل دارند تا با دیدگاهی عمیق‌تر و فراتر از سایرین به آثار ادبی بپردازند، اثر بسیار کامل و مناسبی خواهد بود.
او در این کتاب به تحلیل مسائلی بنیادین و حیاتی در ادبیات پرداخته است. به موضوعات و سوالاتی از قبیل آنکه چه آثاری می‌توانند جزو «آثار ادبی» به حساب آیند، و اینکه اصلا چه ویژگی‌هایی می‌تواند یک اثر (شعر، داستان، و...) را تبدیل به یک شاهکار ادبی کند و چگونه برخی آثار می‌توانند آثار مهمی در ادبیات تلقی شوند و برخی دیگر خیر...
او در این اثر با دیدگاهی تحلیلی و فیلسوفانه به بررسی اینگونه سوالات پرداخته است.
اگر در حوزه پژوهش ادبی فعال هستید و یا علاقه به بررسی دقیق‌تر آثار ادبی دارید، این اثر گنجینه‌ای گرانبها برای شما خواهد بود.
برای تهیه آسان‌تر این اثر می‌توانید به ویترین آنلاین نبض هنر مراجعه نمایید.

بریده‌ای از این اثر را با هم می‌خوانیم:
در مطالعات ادبی به مدت بیش از پنجاه سال، نوعی شکاکیت عمیق نسبت به نقد شخصیت محور وجود داشته است. این مسئله تا اندازه‌ای ناشی از حرکت به سوی صورت‌گرایی در نقد، و همین طور تا اندازه‌ای ناشی از فاصله گرفتن از «انسان‌باوری لیبرالی» و تاکید آن بر خویشتن و سوژه و طبیعت بشر و شخصیت درون نظریه ادبی است. در اندیشه پسامدرن، نوعی حرکت عجیب در جهت عکس صورت گرفته است، و در نتیجه به جای این که نظریه‌پردازان شخصیت‌های داستانی را شبیه انسان‌ها ببینند، افراد بشر را بیشتر شبیه شخصیت‌های داستانی تلقی کرده‌اند: بدون هسته مرکزی، آشفته، فاقد وحدت، و صرفا بر ساخته گفتمان‌های مختلف...

لینک خرید کتاب: فلسفه ادبیات