طریقی: فضای مجازی عامل انحطاط شعر نیست
منتشر شده در ۱۳۹۶/۴/۳
عبدالجبار کاکایی، ابراهیم اسماعیلیاراضی، حامد عسکری و غلامرضا طریقی، در يكشنبههای شعر اين هفته بنياد شعر و ادبيات داستانی، رابطه بين شعر و فضای مجازی را مورد كنكاش قرار دادند. به گزارش روابط عمومی بنياد شعر و ادبيات داستانی ايرانيان، «شعر و فضای مجازی» عنوان ششمین نشست از «یکشنبههای شعر» بنیاد شعر و ادبیات داستانی بود كه عصر يكشنبه ٢٨ خرداد با حضور عبدالجبار کاکایی، ابراهیم اسماعیلیاراضی و حامد عسکری، نمایندگان سه نسل از شاعران کشور و همچنين با کارشناسی و اجرای غلامرضا طریقی، ترانهسرا و سردبیر پایگاه «نقد شعر» برگزار شد.
سخنان طريقی آغازگر اين نشست تخصصی بود. وی گفت: يكشنبههای شعر بنياد شعر و ادبيات داستانی هر هفته به يكی از اساتيد شعر اختصاص دارد كه آن را به فرم خاص خود پيش میبرند. يكشنبههای نخست هر ماه آقای اسماعيل امينی با زنگ شعر در خدمت شعردوستان هستند و در آن درباره مسايل تئوری شعر صحبت میشود. يكشنبههای دوم ماه به آقای محمدعلی بهمنی اختصاص دارد كه در آن شعرخوانی و نقد شعر صورت میگيرد. همچنين يكشنبههای سوم به آقای اسماعيلیاراضی و ادبيات آهنگين و يكشنبههای چهارم هم به خود من و بحثهای مربوط به شعر اختصاص دارد.
وی ادامه داد: يكشنبه شعر، اين بار با حضور سه شاعر كه منتقد هم هستند و در فضای مجازی حضور پررنگ دارند، به شعر و دنيای مجازی میپردازد. طريقی در ادامه سخنانش اظهار كرد: به عنوان شاعر، يك ديد خنثی نسبت به فضای مجازی دارم. معتقدم كه فضای مجازي همچنان كه تأثير مثبتی روی رشد شعر و شاعری ندارد، عامل انحطاط شعر هم نيست؛ كما اينكه خود من هم در فضای مجازی حضور دارم و به وسيله آن با مخاطبان خود ارتباط میگیرم و مخاطبان هم با كارهای من آشنا هستند كه از حُسنهای فضای مجازی برای شعر محسوب میشود.
سردبير پايگاه «نقد شعر» بنياد شعر و ادبيات داستانی در ادامه با اشاره به آثار منفی فضای مجازی برای شعر گفت: در گذشته، برای شاعر شدن بايد پروسهای طولانی طی میشد تا شاعر بعد از شعر گفتنهای بسيار و تأييد شدن از سوی يك شاعر پيشكسوت بتواند شعر خود را در يك نشريه منتشر كند؛ اما الان اين پروسه حذف شده است و با استفاده از فضای مجازی میتوان به سرعت شعر و متن نگارش شده را در فضای مجازی منتشر كرد.
وی همچنين گفت: در فضای مجازی بسيار ديده میشود كه مخاطبان با تعداد لايكهای خود به اشعار مختلف، سليقه خود را به شاعران تحميل میكنند. بر اين اساس معتقدم كه اين رابطه تا جايی كه به تحميل سليقه منجر نشود، خوب است و اگر ما شاعران، با اين موضوع هوشمندانه برخورد نكنيم، ممكن است با لطماتی مواجه شويم؛ ولی اگر از فضای مجازی به شکلی هوشمندانه استفاده كنيم، ممكن است كه به سود ما عمل كند.