«دیو نامه» یکی از جدیدترین آثار منتشر شده توسط نشر چشمه و اثر پژوهشی «پرویز براتی» است.
براتی نویسنده و روزنامه‌نگار جوان ایرانی است؛ او تحصیلات آکادمیک خود را در حوزه ادبیات گذرانده و از سال 1380 به‌صورت حرفه‌ای به روزنامه‌نگاری مشغول است. او در حیطه هنرهای تجسمی و معماری آثار زیبایی خلق نموده و پژوهش‌های بسیاری را نیز به ثمر رسانده است.
از جمله فعالیت‌های بسیار مهم او می‌توان به دبیری سرویس هنری در روزنامه شرق اشاره نمود. همچنین او همکاری با سایر نشریات از جمله اعتماد، اعتماد ملی، آفتاب یزد، هنر فردا و... را نیز در کارنامه حرفه‌ای خود دارد.
دیونامه اثری نو از این نویسنده و هنرمند گران‌قدر است که در سال 1399 به همت نشر چشمه منتشر شده است. او در این مجموعه به موضوعی پرداخته که تاکنون شاید کمتر نویسنده‌ای تا این حد به آن پرداخته باشد.
تمرکز او در این مجموعه بر روی عناصر خیال‌پردازانه در آثار ادبی فارسی است. او عناصری همچون غول، دیو، پری، اژدها و عناصری دیگر از این قبیل را در زمره عناصری می‌داند که طی فرآیند زیبایی‌شناسانه‌ای وارد ادبیات شده و دروازه‌های دنیای خیال‌پردازی را به سوی خواننده باز نموده‌اند. اهمیت این موضوع آنجایی به اوج می‌رسد که این عناصر امروزه به بخشی از فرهنگ ایرانی بدل شده‌اند.
براتی در پنج پرده، رازها و زیبایی‌های این اسطوره پردازی‌ها را به تفصیل بیان نموده که عبارت‌اند از:
- پردۀ اول: قصه‌گوی برزگر و قصه‌گوی دریانورد
- پردۀ دوم: نقش و کارکرد سیاسی متون شگفت
- پردۀ سوم: صورت‌های شگفتی
- پردۀ چهارم: اعجاب‌برانگیزی در متون عرفانی؛ از بیان تا کنش
- پردۀ پنجم: خیال‌های غربی: ادبیات شگرف در مغرب‌زمین
اگر علاقه‌مند به ادبیات فارسی و چگونگی پردازش چنین اسطوره‌ها و موجودات ماورائی هستید، مطالعه‌ی این اثر غنی و زیبا را از دست ندهید.
گفتنی است برای دسترسی آسان‌تر به این اثر می‌توانید به ویترین آنلاین نبض هنر مراجعه نمایید.
بریده‌ای از این اثر را باهم می‌خوانیم:
«در متون ادبی فارسی، دریا شگفت‌انگیز و خوفناک است. در داراب‌نامه‌ی طرسوسی، جایگاه جانوران عجیب دریایی و موجودات فراواقعی در دریاست؛ از جمله پریان، دیوان، غولان، مردمان یک چشم و همچنین ساکنان سرزمین «لکهر» و «هنکاوش»، مردمان جزایر «سلاهط،» «نوط» «گلیم گوشان،» «مکوهل» و جزیره‌ی دوالپایان. ساکنان جزیره‌ی مکوهل مردمانی بسیار درشت اندام‌اند، با یک چشم بر پیشانی که خورش اصلی و قوت غالب ایشان تخم مرغ است. در داراب نامه در وصف «مردمان یک چشم» می‌خوانیم: «مردمان جزیره‌ی ملکوت که بیست گز بالا دارند، سرخ موی و زردروی هستند با پیشانی‌ای بسیار بزرگ و کلان که چشمی کبودرنگ همچون نیل بر آن قرار دارد. هر دندانی از ایشان همچون یشکی. ریش ایشان سرخ است و همه برهنه تن‌اند.»
لینک خرید کتاب: دیونامه