خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)

احمد نادمی:

خانم بهبهانی یکی از شخصیت‌های محترم شعر امروز است، به این معنا که دامنه ارادتمندان به شعر ایشان تقریبا به انواع سلیقه‌های شعری گسترده شده است و آدم‌های گوناگون با ایدئولوژی‌های مختلف از شعر او لذت می‌برند.
شاید غزل محبوب‌ترین قالب شعری در ادبیات فارسی ماست که در طول تاریخ توانسته خود را به خاطر حیثیت وجودی و عاشقانه بودن حفظ کند و شاعر غزل‌سرا نیز می‌توانست فردیت خود را در آن متبلور کند. شاید به همین خاطر است که هنوز وقتی می‌خواهیم از تاریخ ادبیات صحبت ‌کنیم نام اولین شاعری که به ذهن‌مان می‌رسد حافظ است، چون او هم غزل‌سرا بوده وغزل هم توانسته جایگاه ویژه خود را در فرهنگ ما پیدا کند. با این‌که غزل در طول تاریخ تغییرات مختلفی داشت، اما همچنان در بین مردم محبوب است و همین محبوبیت باعث شده که در بین مردم و فرهنگ ما جایگاهی عام را تسخیر کند. اهمیت خانم بهبهانی در این بود که به جایگاه عام غزل توجه نشان داد و با تلاشش در همان نخستین کتابش پیشنهاداتی را مطرح کرد که باعث توجه انتقادی به غزل شد.
گرچه برخی از علاقه‌مندان و منتقدان شعر خانم بهبهانی معتقدند که پیشنهاداتی که این شاعر درباره غزل می‌دهد، قبلا در ادبیات ایران هم صورت گرفته است، اما او با استمرار و تولید زیاد شعر این پیشنهادها را تثبیت کرد و باعث شد تا توجه انتقادی در ادبیات به غزل معطوف شود.
خانم بهبهانی در همان نخستین کتابش توجه به بحث انتقادی در فضای فرهنگ در غزل را مورد توجه قرار داد تا در نهایت به جایی رسید که مرحوم حق‌شناس از ایشان به عنوان «نیمای غزل» یاد کرد. همچنین در ادامه با کارهای او در دهه 60 و 70 بحث‌های دامنه‌داری در زمینه غزل شکل گرفت و باعث شد غزل در فضای جدی ادبیات آن سال‌ها مطرح شود. او توانسته بود غزل را از جایگاه عام به جایگاه خاص و روشنفکرپسند ادبی هم وارد کند.