باغ وحش

-بی عشق
سرکوفته از کدام درد
به سایة این همه سنگ پناه آورده‌ای؟
هیچ نمی‌گفت
چنبر زده بود به دور آرزویی کور؛
خزیدن در آغوش کلاف سردرگمی شاید
و تا چشم کار می‌کرد
کویر...