مؤلف: نغمه ساروی
فضا، فضای شیشهای گریختن است
و سایهها
از دامنه به قله میرسند.
شادروان قطاری که از روح برفی تو میگذشت
و تعظیم بلندی بود بر این جام
که احاطه کرده است زمان را
و هدایت میکند
رویای چهار نهری را
که از باریکههای گزند و خوشبختی گذز میکردند.